Om het gevelbeeld te verfijnen werd de voorgevel opgeknipt. Deze defragmentatie leidde tot een quasi volledig beglaasde gelijkvloerse verdieping, met een bovenbouw die op een speelse manier alternerend verspringt. Horizontale vinnen accentueren daarbij de verdiepingen. Zij komen geleidelijk aan uit elk gevelvlak om op de hoeklijn samen te komen. Het volumespel dat zo ontstaat wordt doorgetrokken tot bovenaan, waar de penthouse zich terugtrekt van de rooilijn.

De appartementen krijgen grote raampartijen om zo maximaal daglicht binnen te trekken. Een verticale geleding aan de rand van de uitsprong animeert niet alleen het zicht naar buiten toe, maar zorgt er bovendien voor dat rechtstreekse inkijk vanaf de overzijde van de straat gefilterd wordt.

Ruimte voor terrassen wordt gecreëerd door het plot niet helemaal vol te bouwen, maar achteraan een hap uit de footprint te vrijwaren. De terrassen bevinden zich hoofdzakelijk aan de achtergevel, gericht naar het zuiden. Aan de voorgevel geeft een inpandig terras op niveau +1 de mogelijkheid aan de bewoners om de dynamiek van de stad te beleven.