Uitgaande van de E40 als harde infrastructuuras wordt de verkeersdrukte stelselmatig verfijnd en afgebouwd van snelwegverkeer tot parkeerplaatsen en een picknickzone. De zone vloeit in haar beurt over in het omliggende landschap.
Centraal in het plan scheidt een voetgangersas de ruimte voor verkeer en de zone voorzien voor rust en ontspanning. De ‘wandelas‘ biedt de mogelijkheid aan de gebruikers om op een veilige en aangename manier het terrein te beleven en het servicestation te bereiken.
Door de voorzieningen op een logische en doordachte manier te ordenen ontstaat een soort vanzelfsprekendheid die de veiligheid en de beleving ten goede komt. Alle faciliteiten worden samengebracht op een ‘diensteneiland’. De parkeervoorzieningen situeren zich zowel aan de voor- als achterzijde van het gebouw.

Uit de landschapsstudie is gebleken dat we voor deze locatie te maken hebben met een ruimtelijk en ecologisch waardevol gebied, waar de mens al te gretig invulling heeft gegeven aan eigen behoeften.
Als taakstelling voor het ontwerp hebben we naast de functionele eisen volgende uitgangspunten van duurzaam projectbeheer vooropgesteld:
• het maximaal teruggeven aan de natuur wat eerder werd weggenomen
• de continuïteit van het Egenhovenbos herstellen
• het gebruiken van zo weinig mogelijk ondoordringbare verhardingen
• realiseren van een compact bouwvolume met een duurzame hoofdstructuur en een flexibele lichte nevenstructuur.

Midden de ‘structurerende groenelementen’ van de omgevingsaanleg bevindt zich het faciliteiteneiland. Deze zone is deels bestemd voor tanken, laden en lossen; deels ten behoeve van de gebruikers van shop, restaurant en verblijfsaccomodaties. Het eiland is doorsneden met een voetgangersweg parallel aan het verkeer. Dwars hierop bevindt zich het gebouw; de halte op de snelweg waarbij men even afstand kan nemen van de drukte.

Het architecturale ontwerp wil een vervolg zijn van de visie op de landschappelijke context.
Het gebouw zelf is opgebouwd uit een ‘Superstructuur’ bestaande uit luifel en dakplaat, gedragen door kolommen in wit zichtbeton, geschrankt opgesteld.
Onder deze ‘Superstructuur’ worden ‘invulmodules’ geschoven, in glas met een negatieve zeefdruk van bomen met loof – de bomen zijn doorzichtig, de omgeving is wit.